Ik heb een tijdje nagedacht over de woorden rouw en verliesverwerking. Voor mij zouden de woorden anders om beter voelen. Ik verlies eerst voor ik rouw ervaar. Het is rouwen in de tijd en je kan een totaal ander tempo ervaren. Wat ik noem slakkentijd of schildpadtijd. Ik kies bewust voor het woord rouwarbeid, want het herbergen van je verlies, kan echt hardwerken zijn. Hoe je rouwt, verdriet en afscheid ervaart is per individu zeer persoonlijk. Rouw is altijd een uniek verhaal! Het is een zoektocht in het landschap van verlies en afscheid!
Ik hoor, lees en ervaar dat rouw al snel verbonden wordt met overlijden. Voor mij houd verlies veel meer in, zoals; verlies van je ‘veilige’ kindertijd door een zieke ouder, moeten verhuizen, verlies van je gezondheid, moeten stoppen met werken, verlies van sociale contacten, verlies van familie/ vrienden die je niet begrijpen tijdens jouw rouwarbeid, verlies van ‘normaal’ mee draaien in de maatschappij… Maar wat is nou normaal wanneer je een verlies mee maakt? Wat doe je wel of niet.
Er is veel geschreven over rouw en verliesverwerking, zoals het in de volksmond heet. En tegenwoordig is het een kwestie van google maar…Toch is de grootste kunst, contact te maken met jouw verlies, jouw pijn en alles wat voor jou daar in geld! Er is Moed voor nodig om dit verlies bewust te door- leven! Jezelf te omarmen!
