Mijn naam is Astrid Bolt, ik ben 55 zomers jong. Wat heeft gemaakt dat ik Hartenbomen rouwatelier ben gaan ontwikkelen?
Mijn rouwverhaal: Ik ontmoette in december 1998 een bijzonder kerstcadeau. Zijn naam was Gert. De liefde van mijn leven! In 1999 verhuisde ik naar het westen, waar hij met zijn twee kinderen woonde en co-ouderschap had. In 2002 werd onze lieve zoon geboren. Alles ging zijn gangetje. De tieners werden pubers en gingen meer hun eigen weg. Ik genoot van de ontwikkeling van alle drie en het groeien en bloeien van onze jongste spruit en het moeder zijn. Ik werkte daarnaast met plezier, als activiteitenbegeleidster in een woonzorgcentrum. In februari 2004 gingen we naar de Weissensee waar Gert, zelfs twee keer de alternatieve Elfstedentocht reed. Een zeer gezonde man, die tijdens deze tocht merkte dat er fysiek iets niet in orde was. Gedurende het jaar, kreeg hij steeds meer uitval. Na lange tijd van onderzoeken in het ziekenhuis van Gouda en later in UMC-Utrecht, was de prognose PLS (broertje/ zusje van ALS). U kunt hier “oud” mee worden, zei de arts… Maar was dat echt wel zo? Nee! Het proces van steeds minder kunnen, vanaf zijn voet ingesloten worden in zijn eigen lijf en steeds meer pijn ervaren was voor hem en ons afschuwelijk. Zijn ergste scenario was zijn spraak kwijt raken. Helaas werd dit voor een deel waarheid. Geen feestjes meer! Zo werd het leven, met momenten gefrustreerder en stiller en stiller… Het was Rouwen in de tijd, elf jaar lang. Vele momenten van afscheid nemen van iets wat fysiek niet meer kon. Het was een roller coaster van emoties, vallen en weer opstaan. En als maar achter de feiten aanlopen met alle gevolgen van dien. Ik stopte met werken om de rots in de branding te zijn. En werd naast vrouw, moeder, mantelzorger… twenty for seven. In 2009 verhuisden we naar Winsum, om dichter bij mijn familie te wonen voor steun en eventuele hulp. We leerden denken in mogelijkheden i.p.v. onmogelijkheden. Het was niet pluk de dag. Het werd voor ons pluk het moment! En dat hebben we samen met de kinderen, familie en vrienden gedaan! De euthanasie papieren lagen klaar en gesprek met de scanarts was geweest… maar hoe neem je die ene stap, de onomkeerbare beslissing het leven los te laten? Dit proces heeft anderhalf jaar geduurd. Samen hebben Gert en ik in maart 2015, mij opgegeven voor de opleiding Kunstzinnig Dynamisch Coach bij de Kleine Tiki. Allebei niet wetende dat hij een maand later er niet meer zou zijn. Op 1 april 2015 vertelde Gert, dat het zover was om het leven los te laten. Ik schrok en wist tegelijk dat het klopte. We hebben samen gehuild. We hebben samen stap voor stap de kinderen, familie en vrienden op de hoogte gebracht. Een bijzondere tijd, waarin we een team waren! Ik denk dat hij het leven los kon laten, omdat het goed ging met zijn kinderen en ik een nieuw levens doel kreeg. De dag na de crematie lag de brief op de deurmat dat ik was aangenomen voor deze prachtige opleiding! Het kunstzinnig werken heeft mij enorm geholpen om mijn verliezen te herbergen!
In de jaren na Gert zijn overlijden, ging ons rouwverhaal door! Drie weken na zijn overlijden, nam ik afscheid bij het graf van een dierbare tante. En maakte ik vervolgens daarna in één jaar tijd vele soorten van verlies mee, van jong tot oud. Ik ben in mijn geschiedenis gaan onderzoeken hoe het bij mij zat verlies en rouw en wanneer dit eigenlijk begonnen is. Wat betekend al dit verlies, verdriet en afscheid voor mij? Was het mijn eerste knuffel die ik weg zag gaan met de vuilniswagen? Mijn zieke moeder en ontdekken dat ik Kopp-kind ben? Nee, het ging nog veel verder terug! Drama in de moederschoot, ging mijn tweeling zusje dood! Een groot inzicht, waardoor er vele kwartjes vielen. Ik begrijp nu beter wat een impact dit voor mij gehad heeft en nog! Het lijkt erop dat dit mijn eerste stress steentje is. Inmiddels heb ik geleerd hoe ik er anders mee om kan gaan! Ik heb zeker vier jaar nodig gehad om mij echt volledig los te maken van Gert, mijn eigen autonomie weer te vinden! Het rouwen zal mijn leven lang bij mij blijven, niet meer zo zwaar, omdat ik het omarm met een lach, een traan en weer een lach! Ik geniet volop van het leven en blijf onderzoeken en mij verdiepen in wie ben ik en wat is mijn taak in dit leven. Zeer boeiend!
Op mijn 48ste weduwe worden, had ik niet bedacht. En (bonus) oma worden van drie prachtige kleinkinderen zonder opa Gert. Diepe zucht… Ooit gaf ik Gert een waxinelichtjes houder met de volgende tekst: Ik hou Nu van je, Ik hield van je Toen, Ik heb Altijd van je gehouden en zal dat ook Altijd blijven doen. En zo voelt het voor mij nog altijd. Ik was met hem bijna verweven tot in mijn merg. Ook al is mijn grote liefde niet meer in dit leven, de Liefde voor hem zal altijd in mijn hart blijven. Wetende dat mijn hart groot is voor een nieuwe liefde 😉
Als ervaringsdeskundige wil ik graag mijn ervaringen delen en het stokje doorgeven in het coachen in jouw rouwverhaal. Ontwikkeling staat bij mij hoog in het vaandel. Ik ben een mensen mens en een creatieve duizendpoot. Ik kan mij focussen op wat op dat moment belangrijk is. Ik kan op een speelse en creatieve manier jong en oud, ondersteunen en helpen bij hun herbergen van verlies en persoonlijke ontwikkeling, waarbij ik diverse kunstzinnige werkvormen gebruik. Echt luisteren en reageren wat bij die persoon past. Open, eerlijk en oprecht. Ik leef in liefde en werk intuïtief vanuit mijn hart! Welkom, jij doet er toe in de zoektocht in het landschap van rouw!
